Zoals het hoort voor goeie folkmuzikanten, is ook Bretoen Jean-Luc Thomas een man van duizend-en-één samenwerkingen. Niet zo heel lang geleden hadden we het in deze kolommen over “Kerlaveo”, een project waarin “folk zonder grenzen” het thema was en eigenlijk zet dat gegeven zich gewoon door op deze nieuwe plaat. De titel, “Gwiad” is Bretons voor “weefsel” en dat is precies wat Thomas, met zowat al zijn muziek voor ogen heeft: muziek is een weefsel, waarin noten, klanken, melodieën en instrumenten allemaal met elkaar verbonden zijn. Ze behouden allemaal hun eigenheid, maar krijgen slechts volle betekenis van zodra ze in dialoog gaan met andere instrumenten.

Voor dit nieuwe project sloeg Thomas de handen in elkaar met violist en wereldreiziger Gab Faure, een man van veel muziekjes, klassiek geschoold, maar resoluut voor de heuse wereldmuziek kiezend en actief in meer dan een handvol groepen en formaties. Het ligt, met deze twee figuren, dan ook een beetje voor de hand dat ze zich in de keuze van de nummers -zo die al niet zelfgeschreven zijn, niet laten inperken door één of andere landsgrens of genre-etiket: muziek zal universeel zijn, of ze zal niet zijn. Van de negen nummers kwamen er vier uit de gemeenschappelijke kokers van beide heren, maar de overige werden gehaald bij Brazilianen als Antonio do Pife en Edmilson do Pifano, mensen waar hier bij ons nauwelijk iemand over gehoord heeft, maar die, zoals blijkt uit de aaneenschakeling van “Se Segura Zabumbeiro”/“Forró na Casa Grande”/“Forró de Dois Amigos”, heus wel weten hoe ze een fraaie melodie ineen moeten boksen. Datzelfde geldt voor “Trip to Orford”, alweer een triptiek waarvoor leentjebuur werd gespeeld bij fluitist Yeltaz Guenneau en accordeoniste Marie-Jeanne Brousseau. Hier hoor je feilloos hoe Ierland, Bretagne en Canada elkaar muzikaal kunnen vinden.

In Moldavië werd “In Drum spre casā” gevonden, een melodie van de hand van Gheorghe Banariuc en uit Ierland kwam de suite “Teampall an Ghleantàin/Joe Tom’s #2/Mulkeen’s”, bijeengepend door John Faulkner, als ik het goed heb, de man van Dolores Keane. De pas overleden Hafiz Abderrahman Mukhtar was dan weer zowat de meest bekende Soedanese fluitist en zijn”Ports/Al Ayyamal Khalidah” klink zelfs bij ondergetekende bekend in de oren. Eén van de gastmuzikanten, de Poolse handpandrumster Patrycja Betley -de overige gasten zijn vaste kompaan David Hopkins (bodhran) en Marcelo Coste (pandeiro)- leverde dan weer slotnummer “Waltz for Ukraine” aan, een bijzonder mooie melodie, waarmee bij wijze van bonus, ingespeeld wordt op een heel actueel thema,at dan weer de verwevenheid van verleden en heden mooi illustreert.

Als je al die elementen bij elkaar optelt, kom je alweer uit bij een redelijk indrukwekkend eindresultaat, waarover ik maar een woord kwijt kan: schoonheid ! De plaat vraagt misschien wat moeite van de luisteraar, maar de beloning is navenant: drie kwartier om in te kaderen !
Onthoud de namen: Jean-Luc Thomas en Gab Faure !

(Dani Heyvaert)